Geschreven door Sarah Speers, Regional Director, Product and Accreditation
Voorheen gepubliceerd door PSI Talent Management of Cubiks, voordat het Talogy werd.
Ik heb het geluk gehad gedurende het grootste deel van mijn loopbaan met emotionele intelligentie (EI) te hebben gewerkt. Het heeft me geholpen bij zowel persoonlijke als professionele ervaringen – kinderen krijgen, terugkomen van zwangerschapsverlof, navigeren door uitdagende werkrelaties, overnames, en de lijst gaat maar door!
In het afgelopen jaar is het vermogen om mezelf te managen om zowel persoonlijk als interpersoonlijk effectief te zijn belangrijker dan ooit geweest. De balans tussen werken, thuis lesgeven en in het algemeen omgaan met wat het leven ons voor de voeten werpt, heeft de meesten van ons zwaar op de proef gesteld. Hier heeft mijn achtergrond in deze sector het verschil gemaakt; ik heb die emotionele intelligentie gebruikt om door een nieuw tijdperk van werk te navigeren.
Ik realiseer me dat niet iedereen lessen heeft gevolgd of cliënten heeft geraadpleegd over het uitgangspunt van EI. Hoewel ik de achtergrond die ik op dit gebied heb op prijs stel, zal ik de eerste zijn om u te vertellen dat ik net zo “menselijk” ben als ieder ander. Ik heb gehuild, ik heb geschreeuwd, ik heb liefgehad en gelachen, terwijl ik mezelf er voortdurend aan herinnerde dat ik lief moest zijn voor mezelf met al het puzzelwerk dat nodig was. Emotionele intelligentie gaat niet over perfect zijn, het gaat over wat we doen als we niet perfect zijn!
Uw gevoelens erkennen
Ik heb het afgelopen jaar gesprekken gevoerd met mijn twee jonge kinderen over waarom mama huilde of schreeuwde. Ik kan alleen maar hopen dat deze eerlijkheid en bewustwording hen in de toekomst zal helpen begrijpen dat het uiten van emoties OK is; zij bestaan om ons te helpen de situatie te begrijpen en te verwerken.
Door het werk dat ik doe, ben ik me maar al te bewust van de impact die het niet erkennen van onze emoties heeft op zowel mezelf als de mensen om me heen. Door coaching en mijn eigen zelfreflectie weet ik dat wanneer ik mij negatief voel over mijzelf – onbekwaam, onbeduidend, of niet geliefd (laag zelfbeeld) – mijn emotionele veerkracht en gebrek aan flexibiliteit worden beïnvloed. Ik word emotioneler en houd me vast aan de dingen die me veilig laten voelen. Mijn angst kruipt naar binnen en neemt het extraverte, menslievende individu dat ik ben over, waardoor ik teruggetrokken en stil word.
Voorzichtig te werk gaan
Veiligheid is zo belangrijk voor ons als mens en dat gevoel van “Ik ben OK, jij bent OK” (hoog zelfbeeld en groot respect voor anderen) helpt ons te gedijen in de sociale wereld waarin we leven en het beste te zijn wat we kunnen zijn. Zodra dit in twijfel wordt getrokken en wij ons “niet in orde” voelen, treedt onze afweer in werking en wordt onze prioriteit onszelf veilig te stellen. Of het nu gaat om emotionele veiligheid of fysieke veiligheid, het waarneembare gedrag van mensen verandert en zij voelen zich misschien niet op hun gemak om deze gevoelens te delen.
Deze veiligheid is de kern geweest van hoe ik me het afgelopen jaar heb gevoeld – veilig in mijn eigen huis voelt goed, terwijl het een uitdaging is geweest om me in de “echte wereld” te wagen. Vreemden die in winkels langs me heen duwen, mensen die geen sociale afstand nemen en taferelen van mensenmassa’s op het nieuws hebben ervoor gezorgd dat mijn angstniveau is gestegen en ik met een paniekerig en nerveus gevoel naar huis ben teruggekeerd.
Voor de eerste keer samenkomen voor teamvergaderingen (buiten) voelde geweldig, maar tegelijk ook een beetje ongemakkelijk omdat ik me meng onder een andere groep mensen. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik volledig ben ingeënt, wat betekent dat ik deze kansen heb gekregen. Ik heb voor de komende maanden meer bijeenkomsten gepland om op een meer persoonlijke manier met mijn team en collega’s in contact te komen. En onlangs kreeg ik te horen dat mijn kantoor weer opengaat, wat mij weer dat vertrouwde gevoel van vlinders in mijn buik en een licht onbehaaglijk gevoel gaf. Hoe zal het uitpakken? Welke processen zullen er zijn? Zal ik me veilig voelen?
Flexibiliteit gaat ver
Mijn bedrijf heeft nu een hybride werkstructuur waarbij we kunnen kiezen hoe en waar we werken. De teams kunnen beslissen hoe en waar we bijeenkomen – face-to-face als iedereen zich op zijn gemak voelt, of toch virtueel als sommigen zich niet op hun gemak voelen. Wij zijn het erover eens dat, of wij nu fysiek of virtueel vergaderen, wij ervoor moeten zorgen dat iedereen aan bod komt. Deze flexibiliteit en dit inlevingsvermogen in de verschillende gevoelens over samenkomen, helpen mij al een heel eind op weg om de vlinders en gevoelens van onbehagen te kalmeren die deze voorheen normale activiteit bij mij teweegbracht.
Ik hoop dat ik voor degenen met wie ik werk een omgeving heb gecreëerd waarin zij zich veilig voelen en het gevoel hebben dat zij open en eerlijk kunnen zijn over deze volgende stap in de veranderende wereld waarin wij leven. Het erkennen van mijn emotionele intelligentie en de daarmee samenhangende gevoelens zal mij in staat stellen om niet alleen te overleven maar ook te gedijen in dit nieuwe tijdperk van werk. Met deze dingen in gedachten, moeten we onszelf eraan herinneren dat het OK is om op sommige momenten niet OK te zijn. We moeten er een punt van maken om te luisteren naar hoe we ons voelen. Het is een achtbaan van een jaar geweest en het komt goed!
