Geschreven door Ali Shalfrooshan, Hoofd van International Assessment R&D
Het afgelopen jaar hebben we gezien hoe de Black Lives Matter-beweging opnieuw op de voorgrond is getreden als gevolg van uiterst tragische omstandigheden. De beweging is wereldwijd geweest, en er zijn protesten geweest op duizenden plaatsen, van Los Angeles tot Seoul. Deze gebeurtenissen hebben de aandacht gevestigd op kwesties van ongelijkheid die de grondslagen van onze samenleving raken, en vele mensen van alle geloofsovertuigingen, kleuren en naties geïnspireerd om te handelen, commentaar te leveren, te discussiëren en rechtstreeks na te denken over deze zeer moeilijke kwesties.
Deze gesprekken en discussies zijn begrijpelijkerwijs een uitdaging geweest, gezien de complexiteit van zo’n gevoelig onderwerp. Sociale mediaplatforms zijn het epicentrum geworden voor veel van deze gepassioneerde discussies.
Desondanks erkennen de meeste mensen dat er behoefte is om de balans op te maken en de manier waarop onze maatschappij dit soort kwesties aanpakt opnieuw te evalueren. Gezien het belang van deze uitdaging zijn er fundamentele veranderingen nodig in onze instellingen, zoals onderwijs en overheid. Sommige van deze uitdagingen zijn zo groot dat ze voor ons, als individu, soms onoverkomelijk lijken. Maar we hebben allemaal de kracht om te veranderen. In tijden waarin alles volledig uit de hand lijkt te lopen, helpt het soms om eraan herinnerd te worden wat wij persoonlijk kunnen beïnvloeden – en dat zijn onze eigen daden.
Een van de belangrijkste emotiefactoren van deze kwestie is dat ons allen een spiegel wordt voorgehouden, wat niet altijd een aangename ervaring is. Maar zoals alle dingen die de moeite waard zijn om te doen, hebben zij meestal een moeilijkheidscomponent in hun kern. De problemen waarmee wij als samenleving worden geconfronteerd, doen met name de zeer systematische aard van vooroordelen rijzen.
De geest en onbewuste vooroordelen
Vooroordelen omringen ons allemaal, ongeacht geslacht, seksuele geaardheid, sociaal-economische status, mening of etniciteit. Ieder van ons heeft – in meer of mindere mate – te maken gehad met een vorm van vooroordelen of is de scheidsrechter geweest bij vooroordelen ten opzichte van iemand anders. Deze vooroordelen zijn in de meeste gevallen geen weergave van een kwaadwillige overtuiging, zij zijn gewoon een functie van hoe onze hersenen onbewust en bewust informatie verwerken en hoe wij de maatschappelijke normen internaliseren waaraan wij zijn blootgesteld.
De menselijke geest is ongelooflijk. Het is in staat tot 1.016 processen per seconde, en volgens de University of Southern California genereert het gemiddelde brein 70.000 gedachten per dag. Dit wijst op de hoeveelheid processen en gedachten die onze hersenen moeten beheren bij het nemen van beslissingen, en bijgevolg suggereren psychologen het gebruik van een reeks cognitieve strategieën, heuristieken genaamd, om dit aan te pakken.
Heuristieken zijn vrij breed en kunnen een hele reeks cognitieve processen bestrijken. Er zijn zoveel verschillende heuristieken die onze hersenen gebruiken (ten aanzien van herkenning, spreekvaardigheid, afweging, sociale aspecten, enz.). We begrijpen nog niet helemaal hoe heuristieken zich expliciet manifesteren als vooroordelen. Niettemin vormen zij een deel van de verklaring voor het feit dat vooroordelen iets zijn wat onze hersenen doen, ondanks onze bedoelingen die doorgaans goedbedoeld en inclusief zijn.
Uiteindelijk is het goede nieuws dat zolang wij openstaan voor de aanvaarding dat vooroordelen een onderdeel zijn van het functioneren van onze hersenen, wij in staat zijn de eerste stappen te zetten om de fundamentele problemen aan te pakken. Door te aanvaarden dat wij bevooroordeeld kunnen zijn, zijn wij beter in staat onszelf in vraag te stellen en na te gaan hoe wij proactief dingen kunnen verbeteren. De volgende – en nog belangrijkere – stap is dat wij openstaan voor de manier waarop sommige van deze vooroordelen tot uiting kunnen komen en ervoor zorgen dat zij ons handelen niet beïnvloeden.
Op basis van ons eigen onderzoek zijn er een aantal gedragingen die we allemaal bij anderen kunnen toepassen en die een aantal van deze onbewuste gedachten die we hebben, kunnen compenseren en verzachten. Door deze gedragingen te ontwikkelen en te versterken, is de kans groter dat we leren, groeien en mensen begrijpen.
Ons gedrag bevat de oplossing
Enkele jaren geleden werden mijn collega’s en ik door een grote organisatie in de openbare sector aangesteld om de gedragingen te identificeren die ten grondslag liggen aan het vermogen van een individu om eerlijk en respectvol te werken en om te gaan met alle soorten mensen, ongeacht hoe gelijk of hoe verschillend zij zijn met zichzelf. Het doel van dit project was om kwesties van ongelijkheid en uitsluiting rechtstreeks aan te pakken door ons begrip van een concept dat “interculturele competentie” wordt genoemd, te vergroten.
Het onderzoek was niet alleen gericht op verschillen in verband met etniciteit alleen, maar weerspiegelde alle gebieden waarop wij als mensen verschillend kunnen zijn, of het nu gaat om onze opvattingen, seksualiteit, geslacht, handicap of economische status, om er maar een paar te noemen. In de afgelopen eeuwen hebben we allerlei vormen van diversiteit gezien die tot wrijving en wrevel hebben geleid. Met de sociale media is deze wrijving echter nog nooit zo zichtbaar geweest. Wat bijzonder ironisch is, is dat er nog nooit zoveel bewijs is geleverd voor de waarde van verschillen: organisaties die diversiteit omarmen, blijken betere besluitvorming, innovatie en betrokkenheid van werknemers te ondersteunen.
Om dit probleem beter te begrijpen, hebben wij een reeks uitgebreide interviews gehouden met meer dan 20 verschillende leiders en managers, waarbij wij gebruikmaakten van twee verschillende methoden: de “Critical Incident Technique” en de “Repertory Grid Technique”. Aan de hand van deze methoden werd aan de geïnterviewden gevraagd om effectieve en ineffectieve personen met betrekking tot culturele competentie te vergelijken en te contrasteren, wat ons in staat stelde om diep op de kwestie in te gaan, met een totaal van 245 afzonderlijke gedragingen die tijdens het onderzoek werden vastgesteld. Er werden ook enquête- en prestatiegegevens verzameld bij een steekproef onder 296 managers en werknemers om het model te helpen valideren.
Aan de hand van deze gegevens en de verzamelde informatie werd een model van zes kerngedragingen vastgesteld. Door deze gedragingen regelmatiger te vertonen, zullen wij beter in staat zijn om doeltreffender met anderen samen te werken en te leren van anderen die anders zijn dan wij.
- Empathie: Begrijpt het perspectief, de standpunten en de bezorgdheid van anderen, ongeacht hun achtergrond, en geeft blijk van gevoeligheid daarvoor.
- Relaties opbouwen: Bouwt doeltreffend relaties op met mensen met uiteenlopende achtergronden en zorgt voor een goede verstandhouding en vertrouwen.
- Openheid van geest: Is in de omgang met anderen tolerant en oordeelt niet, vermijdt veronderstellingen en vooroordelen en behandelt ieder individu en iedere situatie afzonderlijk.
- Veerkracht: Is zelfverzekerd en veerkrachtig, blijft kalm, rustig en beheerst in zijn/haar reacties.
- Flexibiliteit: Past de benadering van verschillende personen aan en stelt oplossingen voor op basis van hun specifieke behoeften en achtergrond.
- Oriëntatie op leren: Streeft ernaar te leren en zich te ontwikkelen, onderneemt stappen om lacunes in vaardigheden en kennis aan te vullen (bv. met betrekking tot verschillende culturen en gemeenschappen), en staat open voor nieuwe ervaringen en informatie.
Ik vind deze sleutelelementen nuttig om over na te denken, vooral in deze huidige tijden, omdat ze mijn eigen gedrag helpen sturen en ervoor zorgen dat ik handel op een manier die in overeenstemming is met mijn waarden. Omdat onze kracht ligt in onze verschillen, niet in onze gelijkenissen.
In de komende weken zal ik meer in detail ingaan op hoe elk van deze gedragingen kan worden ontwikkeld en hoe we ze kunnen gebruiken om ervoor te zorgen dat we doeltreffender samenwerken.
